Φεύγω τ’ αλόγου την ορμή και του σπαθιού τον τρόμο.
Τ’ ονείρου μάταια πιθυμιά, κι όνειρο αυτή ‘ν’ η ίδια!
Εγύρισε η παράξενη του κόσμου ταξιδεύτρα,
Μου ‘πε με θείο χαμόγελο βρεμένο μ’ ένα δάκρυ:
Κόψ’ το νερό στη μάνα του, μπάσ’ το στο περιβόλι,
Στο περιβόλι της ψυχής το μοσχαναθρεμμένο.
Λιθογραφία σε ακρυλική μεμβράνη, 19χ22εκ. 1/10.
“A line should stand as a witness to the hope of a state of communion in which all things will exist in unbroken unity, in a relationship of love. It should testify to the structure and qualities of such a unity. Each painter is called upon to find this line in a chaos of choices, and to draw it forth and inscribe it, illuminating not only its existence but also its character.“
© 2019 George Kordis – All Rights Reserved
If you would like to receive our news first, give us a name and an email
This website uses cookies to ensure you get the best experience on our website.