Ο ΑΣΩΤΟΣ

Η επιστροφή στο σπίτι, στον Πατέρα που έγινε όλος μια αγκαλιά χωρίς να ρωτήσει τόποτα, χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις, δίχως να θελήσει να δικαιωθεί μέσα απο την αποτυχία του γιού του.

Η επιστροφή σε μια αγκαλιά που είχε ανοίξει  καιρό πριν για να σεβαστεί την ελευθερία του γιού του, την ελεύθερη βούληση  του καθενός, το δικαίωμά του σε κάθε επιλογή, ακόμα και στο λάθος.

Η αγκαλιά έμεινε ανοιχτή όσο  καιρό εκείνος έλειψε και τώρα που γύρισε γυμνός με χέρια αδειανά ο Πατέρας απλά τον αγκάλιασε.  Δεν διαλέχτηκε, δεν συζήτησε, δεν έφερε όρους και προϋποθέσεις, δεν είπε κουβέντα όπως κι όταν είχε φύγει. Απλά εξέφρασε τη χαρά του και τον αγκάλιασε, τον πήρε μαζί του στην ολόφωτη παράδεισο της κοινωνίας των προσώπων που τη λαμπρύνει η αγάπη κι άγγελοι  την φυλάν.

Κι έξω απο την παράδεισο αυτή ο άλλος γιός, κάθε αλλος γιός που ξέμεινε στο παράπονο, που ξεχάστηκε σε στείρους διαλόγους, σε άκαρπες συζητήσεις και διαλεκτικές, σε ισοζύγια και διεκδικήσεις διακαιωμάτων.

Κι έμεινε έξω ο άλλος γιός κρατώντας στο χέρι  σαν τον Ιούδα την περιουσία που αγάπησε περισσότερο απ᾽τη ἰδια τη ζωη, μια περιουσία που δεν θα τον χορτάσει όμως ποτέ αλλά θα τον καταδικάσει στο σκοτάδι των μόνων.

Η Παραβολή του Ασώτου. Εικαστική Αποτύπωση. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 67χ67 εκ. 2019.