Ανέκαθεν παρατηρούσα , είτε από συνήθεια είτε από επαγγελματική ιδιοτροπία, τα πρόσωπα των ανθρώπων αφού ως ζωγράφος του καθ᾽ ημάς τρόπου έπρεπε να μπορώ να ενθησαυρίζω στην φαντασία μου μορφές και σχήματα ώστε αργότερα, από μνήμης και απο καρδίας, να τα σχεδιάσω έτσι ώστε η ζωγραφιά να έχει δομή κι ελευθερία , γεωμετρία και πνεύμα, να μην είναι δηλαδή απλώς αναπαράσταση των φαινομένων αλλά απόπειρα παρουσίασης-παρουσίας όσων εικονίζονται.
Η μακρόχρονη αυτή άσκηση με βοήθησε να κοιτώ και να βλέπω μικρά κι ασήμαντα στοιχεία στα πρόσωπα των ανθρώπων και σίγουρα όχι τες λεπτομέρεις που κοιτούν όσοι προσπαθούν να μιμηθούν την φαινόμενη εξωτερική όψη ή και την ψυχική κατάσταση όσων ζωγραφίζονται.
Δεν απέβλεψα ποτέ, στοιχώντας την παράδοση των “βυζαντινών” ζωγράφων, στην περιγραφή ορατών τε και αόρατων ούτε στην μίμηση των εξωτερικών ιδιωμάτων  των μορφών. Αυτό που κοιτούσα να βρω ήταν ο τρόπος που συναντώνται τα στοιχεία και συντίθενται στην ροή τους και στην κίνησή τους, πως μεταβάλλονται από στατικά κι αποσπασματικά φαινόμενα σε ένα διακρές ολοκληρωμένο δυναμικό γίγνεσθαι. Με άρεσε, πάνω απ᾽όλα,  να βρίσκω στα πρόσωπα το ύφος που πλάθεται και γίνεται διαρκώς αλλιώτικο.
Τα χείλια των ανθρώπων πάντα με γοήτευαν. Είναι ίσως το πιο καθοριστικό, μαζί με τα μάτια, στοιχείο του ανθρώπινου προσώπου .
Τα χείλη κινούνται πολύ όταν οι άνθρωποι μιλάνε, όταν γελούν, όταν τρώγουν και σαν κλαίνε ή ονειρεύονται. Όλες αυτές οι κινήσεις λένε πολλά για τους ανθρώπους, πιο πολλά ίσως από τα λόγια ακόμη κι απ᾽ τις ίδιες τις εξομολογήσεις τους.
Οι κινήσεις των χειλέων μαρτυρούν πολλά κι ανομολόγητα που δεν θα μπορούσα όμως να καταγράψω ακόμα κι αν τα ήξευρα.
Ένα μονάχα όμως θα σου πω έτσι καθώς ξημερώνει η μέρα κι ο ήλιος ανατέλλει βέβαιος και λαμπρός.
Τα χείλια είναι στην πιό όμορφη στιγμή τους σαν λένε σύγνωμη και σ᾽αγαπώ κι ακόμα περισσότερο σαν σιωπούν με ελαφρό σεβαστικό ρίγημα αναγνωρίζοντας την αναξιότητά τους δεόντως να προφέρουν τις ιερές αυτές λέξες.

3 Ιουλίου 2023.