Χτες, Κυριακή, ταξίδεψα για να δω την έκθεσἤ μου στην Νικήτη της Χαλικιδικής, την οποία έστησαν o Michael Moustakas και η Νιόβη Κριτικού και η οποία εγκαινιάστηκε στις αρχές Ιουνίου.
Στο άνοιγμα δεν κατάφερα να παρευρεθώ λόγω ταξιδιού στις ΗΠΑ. Έτσι , χτες, βρήκα λίγο χρόνο να πάω να δω την νέα σύνθεση που προέκυψε από την φαντασία και το δημιουργικό ταλέντο των επιμελητών.
Και ήταν ωραία η νέα αυτή “κατασκευή” μέσα στον ευρύχωρο, ανεπιτήδευτο χώρο της ΑΠΟΘΗΚΗΣ στον οποίο κάθε Καλοκαίρι εκτίθενται σημαντικά πράγματα απο πολλούς σύγχρονους δημιουργούς.
Χάρηκα που είδα πάλι απλωμένους τους “Ανέστιους” στην ατελεύτητη πομπή τους προς την ελπίδα πλαισιωμένους από τα “Όμορφα Ψέματα”, τον “Κυπάρισσο”, “Τις Γυναίκες , Χρώματα μεθυστικά ” , “Τα πρόσωπα του Βυζαντίου” ” τον Επιτάφιο” και το ” Άνθος του Γιαλού” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Χάρηκα. Διότι άλλο πράγμα είναι τα έργα καθεαυτά κι άλλο πράγμα είναι η συνομιλία τους και ο διάλογος μεταξύ τους. Αυτός οδηγεί σε μια νέα εγκατάσταση , σε ένα νἐο χωρόχρονο, και άρα σε μιά νεα πραγματικότητα την οποία τελικώς εισπράττει ο θεατής ο οποίος εισέρχεται σε αυτόν και αποκτά μιά πραγματική εμπειρία που τον αλλιώνει προς πάσα κατεύθυνση.
Κόσμος ολόκληρος μια εικαστική εγκατάταση για τούτο και σπουδαίος ο ρόλος και η λειτουργία των επιμελητών εκθέσεων.
Πολλές ευχαριστίες στους επιμελητές της συγεκριμένης έκθεσης και εύχομαι παντού και γίνονται ωραία ανάλογα πράγματα για το καλό όλων.
