Κάποιες φορές ανεξήγητα ο νους πλαταίνει κάπως και συγκινεί αναλόγως και την καρδιά και εννοώ πως ο βίος, όσο μακρόχρονος κι αν είναι, βιώνεται από τους ανθρώπους ως σύντομος αφού η επιθυμία της ζωής δεν παύει ποτέ, ούτε λιγοστεύει με την πάροδο των ετών.
Τότε αντιλαμβάνομαι επίσης πως ο βίος είναι μικτός και κεκραμμένος σε όλα. Ευχάριστα και δυσάρεστα πάνε μαζί, χαρές και λύπες συνυπάρχουν και κάνουν γλυκόπικρη της γεύση της ζωής.
Γιά τούτο εύχομαι, τώρα στα τέλη του 2022 και στην επικείμενη ανατολή του 2023 να έχουμε όλοι δύναμη να ζούμε πετώντας στη γη και περπατώντας στον ουρανό. Να έχουμε υπομονή και αρχοντιά γιά να πλατύνουμε τόσο την καρδιά και το νου ώστε να να ταξιδεύουμε ανεμπόδιστα επάνω στα ύψη και στα χάη των κυμμάτων της ζωής τρέχοντας ασμένως προς το ουτοπικό αλλά ποθητό λιμάνι της καθαρής Χαράς.