Nύχτα προχωρημένη. Ἐβρεχε από ώρα κι ύστερα ξαφνικά σταμάτησε. Ησύχασαν όλα και μονάχα σπαραδικές σταγόνες απ᾽ τα βρεγμένα δέντρα στάζανε και τα νερά απ᾽ τις υδροροές συνέχισαν να ρέουν αργά με μονότονο ρυθμό γιά να παρατείνουν, λές, σταντικά την παρουσία της βροχής.
Νύχτα κρύα και υγρή γεμάτη χλωμά φώτα ηλεκτρικά και σκυμένους ίσκιους που προσπαθούν να τρυπώσουν σε μιά στεγνή γωνιά γιά να ονειρευτούν ανενόχλητα άλλη, φιλόξενη γη κι άλλες πολιτείες ουτοπικές με φως και ειρήνη αδιάπτωτη.
Νύχτα υγρή που νόστο γεννά στις ψυχές γιά μιά πατρίδα αγκαλιά, γιά μητρική ζεστασία, γιά μερίδιο αναλλοίωτης χαράς.
Νύχτα σαν κι εκείνη ενός ξεπεσμένου Δερβίση, νύχτα όλων των ξένων και ορφανεμένων του κόσμου.
Νύχτα που θα ξημερώσει, αφού το ποθούμε, μια μέρα για όλους ολόφωτη χαρά.
