Όμορφο είναι να ζωγραφίζεις σε ό,τι βρίσκεις μπροστά σου, σε ό,τι σε προσφέρει τυχαίως ο τόπος που βρίσκεσαι, ο καιρός στον οποίο ζείς.

Συνήθως σου δίνονται απλά πράγματα της φύσηςκαι ευτελή υλικά που απλόχερα σε δείχνουν, αν έχεις μάτια που βλέπουν, επάνω τους μορφές ή σχήματα που υποδεικνύουν ή υπαινίσσονται εικόνες. Άμα σκύψεις με σεβασμό και ευλάβια μπορείς να τα βρείςαυτά τα σχήματα και να τα ελευθερώσεις, να τα φέρεις σε μιά ολοκλήρωση και αρτιότητα και να τα χαρίσεις στον ζώντα κόσμο των ευαίσθητων βροτών.

Το ξέρεις από την αρχή πως δεν θα αρέσουν σε όλους, το γνωρίζεις αυτό. Οι πολλοί των ανθρώπων αρέσκονται σε επίσημα και πομπώδη, εντυπωσιακά πράγματα που καθηλώνουν τις αισθήσεις και το νου, συγκινούν μέχρι δακρύων και συνταράσσουν τις καρδιές.

Τα ευτελή κεκοσμημένα πράγματα που προκύπτουν από τα απλά υλικά που σε δίνουν οι τόποι που βρέθηκες δεν έχουν τέτοια λειτουργία, δεν διεκδικούν να έχουν τέτοια λειτουργία.

Λειτουργούν αλλιώς. Σε θυμίζουν πως η πλάση όλη είναι δυνάμει κόσμος, μια ατέλειωτη ακατέργαστη ωραιότης που περιμένει υπομονετικώς έναν “ιερέα” να την αναφέρει προς το μεγάλο Όλον, να την αναδείξει, να την φέρει στο φως και να την σμίξει λειτουργικά με την άλλη την μεγάλη ανεξάντλητη ωραιότητα της κτίσης που ο Θεός ή η τυχαιότητα την έφτιαξε ή και τα δυό μαζί.

Τα κοσμήματα που φτιάχνονται επάνω σε βότσαλα της θάλασσας, επάνω σε χαρτοπετσέτες εστιατορίων και καφενείων που θα πεταχτούν σε απορρίματα, επάνω σε πέτρες λησμονημένες των ορεών, σε υπολείματα φαγητού, σε αποξηραμένα ,απορριμμένα φύλλα και φλοιούς δέντρων, σε ξύλα που έχει ξεβράσει το αιώνιο της θάλασσας κύμα είναι οδοδείκτες γιά μιά ζωή όπου όλα κι όλοι θα είναι τέχνη· όπου όλα κι όλοι θα είναι κόσμος κεκοσμημένος με τις αρετές της ζωής, δηλαδή θα φέρουν μαργαριτάρι ακριβό την δίψα και πείνα για άδολη αλληλοπεριχώρηση, γιά ολοκλήρωση σε κοινωνία αγάπης.