Του Jorge Luis Borges

“Κάποιος που καλλιεργεί τον κήπο του όπως θα το ‘θελε ο Βολταίρος.

Κάποιος που νιώθει ευγνωμοσύνη γιατί στον κόσμο υπάρχει μουσική.

Αυτός που ανακαλύπτει με χαρά μια ετυμολογία.

Δύο πελάτες που σε κάποιο καφενείο παίζουν το σιωπηλό τους σκάκι.

Ο πηλοπλάστης που προκαθορίζει ένα σχήμα ή ένα χρώμα.

Ο στοιχειοθέτης που στήνει όμορφα τούτο το κείμενο και που ίσως δεν τ’ αρέσει.

Μια γυναίκα κι ένας άντρας που διαβάζουν μαζί τις τελευταίες στροφές ενός ποιήματος.

Κάποιος χαϊδεύοντας ένα ζωάκι που κοιμάται.

Κείνος που συγχωρεί ή θέλει να συγχωρέσει το κακό που του ‘γινε.

Κάποιος που νιώθει ευγνωμοσύνη γιατί σ’ αυτό τον κόσμο έζησε ο Στήβενσον.

Κάποιος που προτιμά να ‘χουν δίκιο οι άλλοι.

Οι άνθρωποι αυτοί, που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται, έχουν σώσει τον κόσμο.”

ΣΧΟΛΙΟ

Έτσι είναι. Η ζωή σώζεται κάθε μέρα από απλά μικρά ή μεγαλύτερα πράγματα, από κινήσεις ανεπαίσθητες, βλέμματα αδιόρατα συχνά, αγγίγματα τρυφερά, στηρίγματα κι αντιστηρίγματα, από αδιάφορες εκ πρώτης όψεως ενέργειες. Το πώς σώζεται η ζωή είναι ένα μυστήριο στο οποίο συμμετέχουν οι καρδιές, οι νόες και τα σώματα όλων των ανθρώπων. Σε κάποιο βαθμό, σε κάποιο ποσοστό, με τρόπο μυστικό που δεν υπάρχει λόγο να καταγραφεί και να περιγραφεί.

Οι μόνοι μάλλον που δεν εννοούν και δεν καταλαβαίνουν είναι οι σχολαστικοί νόες που θέλουν αλλιώς τη “σωτηρία” ή την πρόοδο του κόσμου. Με σχέδιο, με δική τους καθοδήγηση και έλεγχο, με καυτεύθυνση που εκείνοι θα δίνουν, με αποτέλεσμα μετρήσιμο και προϋπολογισμένο.

Είναι οι ίδιοι που απαιτούν απο όλους τους άλλους να είναι τέλειοι και άψογοι κι αλάθητοι και καθαροί.

Ευτυχώς αυτό δεν γίνεται.

Άνθρωποι καθαροί και τέλειοι δεν υπάρχουν. Όλοι είναι καλοί και κακοί ταυτόχρονα. Όλοι κάνουν πράγματα καθημερινά που ωφελούν κι άλλα που πληγώνουν τη ζωή. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Στό τέλος η ζωή σώζεται.

Η κανονική ζωή συνεχίζεται με την συνδρομή όλων, με τις μικρές -μεγάλες ενέργειες όλων, με τις μικρές θυσίες, τους μικροσυμβιβασμούς, με τις πράξεις αγάπης όλων με τις οποίες εξισὂρροπούν ή προσπαθούν να εξισορροπήσουν τις αστοχίες τους.

Γιαυτό μην ακους τις “σειρήνες” που ανέξοδα και απλόχερα τάζουν και τάζουν τάξη και ασφάλεια και υπόσχονται έναν κόσμο τέλειο, κάτι σαν κολλαρισμένο ολόλευκο, αρυτίδωτο επίγειο παράδεισο κι απαιτούν απο τους άλλους να είναι τέλειοι.

Όπου ακους τέτοια φεύγα. Εκεί “ανθρώπινο αίμα μυρίζει”….

Εικαστικό. Άνθρωποι. έγχρωμο σχέδιο φτιαγμένο σε Samsung Note 10 στη διάρκεια πτήσης προς Αμερική το 2017.