Ο ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΣ

Απ᾽ολα τα δέντρα αγαπώ περισσότερο τα κυπαρίσσια. Ακόμα κι όταν φυτρώνουν πολλά μαζι έχουν μια μοναξιά περήφανη. Ελάχιστος ο ίσκιος του Κυπάρισσου διόλου δε βαραίνει τη γη. Κανείς δε στέκεται κάτω του να ξαποστάσει και τον αποφεύγουν ολοι μιας και αρχαία κατάρα τον βαραίνει και η προκατάληψη των ανθρώπων που τον συνδέουν με θρηνούς και θανατικά. 

Ερμός και μοναχικός ο Κυπάρισσος. 

Κανείς ακριβώς δεν ξέρει το ρόλο του στη πλάση αφού μήτε καρπούς φέρνει φαγώσιμους μήτε κάτι άλλο χρήσιμο παρέχει. 

Ισως μονάχα κούρνια για πετεινά του ουρανού δίνει το σγουρό πυκνό φύλλωμα του και το κορμί του ξύλα ευωδιαστά για πάτερα και πατώματα των σπιτιών. 

Ο Κυπάρισσος οσο κι αν τραβάει για τ᾽ ουρανού έχει το μάτι του στη γη π᾽αγάπησε και τον αρνήθηκε κι ολοένα γέρνει το κεφαλάκι του προς τα κάτω και θωρεί παραπονιάρικα το μυστήριο της πλάσης, τις χαμένες αγάπες, τον μάταιο ντουνιά που ολα μονόπλευρα ζυγιάζει και μετρά. 

Απ᾽ολα τα δέντρα τον Κυπάρισσο πιό αγαπώ. 

Cypress trees. Digital painting. Limited edition of 7 signed Giclee Prints. 50×50 cm.