ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΑΘΟΣ, ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΘΟΣ
Η λειτουργία είναι που μετρά έλεγες. Τη λειτουργία τη φέρνει η δομή. Ασε το πάθος, ασε τες ερμηνείες και το συναίσθημα. Αυτά, ύστερα και με μέτρο. Προσπάθα να κρατήσεις τη δομή και τη λειτουγία των μορφών, Σεβάσου τις αισθήσεις των θεατών. Να “ιερουργείς” αμα ζωγραφίζεις. Ο ζωγραφός, όπως κι όλοι οι μαστόροι, ειναι κάτι σαν ιερεἰς. Έργο τους είναι η αναφορά της ζωής και του κόσμου στην ενότητα. Έργο τους είναι να ενώνουν τον κόσμο κι οχι να τον διαιρούν προτάσσοντας την ιδωτεία τους, τα δικά τους σωθικά λες και αυτά είναι τόσο σημαντικά και σπουδαία.
Άμα μιλάς τόσο για τον εαυτό σου κινδυνεύεις, έλεγες να καταργήσεις τον κοινό λόγο και να χάσεις την λειτουργία, τον λαό δηλαδή, την ενότητα των πραγμάτων. Για τούτο σε λέω, μονολογούσες, να αφήσεις τα συναισθήματα και τες ερμηνείες και τις φιορτιούρες που θαμπώνουν τη δομή των πραγμάτων και φέρνουν στην ιδιωτεία. Να, για δες πως ειναι καμωμένο αυτό το περίγραμμα στα μαλλιά του Χριστού. Μια απλή σχεδόν κυκλική γραμμή, λες και την χτένισε κάποιος με επιμέλεια. Είδες πώς σεβάστηκε ο μάστορας την σχέση του περιγράμματος με τον κύκλο του φωτοστέφανου; Αμα έκανε να ερμηνεύσει και να βάλει τα δικά του συναισθήματα ή τις ιδέες του φεύγοντας απο την δομή, τότε μονάχα μια ταραχή θα έφτιαχνε, μια διάσπαση και μια φασαρία που αυτήν μονάχα θα ακολουθούσε το μάτι και η καρδιά των θεατὠν. Θα είχε χάσει ο ζωγράφος τη δομή και την λειτουργία, θα είχε χαθεί ο ίδιος στα ψέματα και στις ιδιωτίες, στην κόλαση ενός τίποτα.
Γιαυτό σε λέω, με ψιθύριζες τρυφερά στ᾽αυτί, λιγότερο πάθος, καθόλου πάθος. Δεν ωφελεί.