Όταν ζωγραφίζω, ανεξάρτητα απο το θέμα, ψἀχνω κυρίως τον ρυθμό, μια οργάνωση έλλογη της κίνησης των σπασμένων πραγμάτων που εικονίοζονται που να τα ενοποιεί και να παρουσιάζει ως ενότητα κοινωνίας, ως πραγματική ζωή.
Δεν είναι εύκολο να βρείς τον ρυθμό και να τον απλώσεις μέσα στα πράγματα και τες μορφές δίχως να τα υποτάξεις. Πρέπει να ιχνηλατήσεις μέσα στις ιδιαίτερες επιμέρους μορφές τις δομές εκείνες που θα στηρίξουν το εγχείρημα σου και να τις ακολουθήσεις κι εκει επάνω με φυσικότητα να στηριχτείς και να λειτουργήσεις χωρίς να καταργήσεις και να συμπιέσεις ασφυκτικά και να συνθλίψεις τις μορφές και τη ζωή τους.
Ο ρυθμός είναι σαν το αίμα σε ενα σώμα που πάει παντού και το ζωοποιεί και ενώνει τα πάντα και διατηρεί τη ζωη.
Ο ρυθμός εἰναι η λειτουργία των σχέσεων σε μια εικόνα, σε κάθε εικόνα. Συστήνει κοινωνία και παρουσιάζει τον κόσμο ως ένα όραμα για το πώς των σχέσεων και της ζωής.
Ο ρυθμός σε μια ζωγραφικά είναι ορατή έκφραση της λειτουργίας , της ίδιας της ζωης. Είναι θα λέγαμε, η εκκλησιολογία της ζωγραφικής πράξης.
Γέρακας Αττικής, 5 Μαϊου, 2020.
Γ. Κόρδης
