Ύπαρχουν μέρες δύσκολες για όσους ζωγραφίζουν. Συνήθως όλες οι μέρες είναι δύσκολες . Σε μια κανονική μέρα ξυπνάς με χέρια αδειανά, με μάτια τυφλά, τσακισμένες αισθήσεις. Προσδοκάς κάτι απροσδιόριστο, θέλεις να δραπετεύσεις απο παντού, να είσαι κάπου αλλού. Δεν ξέρεις καν πού είναι αυτό. Δε θέλεις να φτιάξεις τίποτα. Είσαι φτωχός και δεν σ᾽αρέσει αυτό. Τρομάζεις και πονάς με την απόσταση που σε χωρίζει απο τους κανονικούς ανθρώπους, εκείνους με τον βέβαιο εαυτό, με τα σαφή περιγράμματα, τα κοφτερά όρια.

Υπάρχουν μέρες δύσκολες που πρέπει να χάσεις την ψυχή σου για να την βρείς. Κι αυτό θέλει κουράγιο.

Τις μέρες αυτές κάθισε σεμνά στο τραπέζι σου και σύρε μια γραμμή και ύστερα ακολούθησε την χωρίς να ζητάς τίποτα δικό σου, χωρίς να προσπαθείς να δείξεις τον εαυτό σου μέσα εκεί. Ακολούθησε τις συμπλοκές των γραμμών και φτιάξε μια κατασκευή, μια έλλογη κατασκευή . Το μόνο που σου χρειάζεται είναι ένας λόγος κι όχι η έμπνευση ή καμμιά σπουδαία μαστορική.

Ξέρω θα πεις πως αυτό είναι δύσκολο και κατανοώ τίς επιφυλάξεις σου. Πραγματικά είναι δύσκολο αφού σπάνια στην παιδεία που πήρες δεν σου δόθηκαν οι λόγοι των πραγμάτων. Συνήθως σε έμαθαν να κυνηγάς των φαινομένων τις ωραίες όψεις και τις επιφανειακές επαφές των πραγμάτων, τα χάδια ή τις συγκρούσεις τους. Κι εσύ, υπάκουος και καλός μαθητής, δεν προσπάθησες μάλλον να δεις πίσω απο τα φαινόμενα τους λόγους των όντων, αυτούς που τα κάνει να γίνονται ενότητα με συνέχεια και κυρίως λειτουργία. .

Μην απελπιστείς. Σύρε μια γραμμή και μάθε να υπηρετείς το χαρακτήρα της που προέκυψε τυχαία ή από κάποια κίνηση μυστική της ψυχής σου, ή από μια ακατανόητη αναγκαιότητα του σύμπαντος. Μάθε να διαβάζεις και να υπηρετείς την γραμμή και όσα σε λέγει εκείνη. Η γραμμή θα σε οδηγήσει στην έλλογη κατασκευή. Απλά να θυμάσαι πως παντού πρέπει να ανασυστήνεις τον λόγο του σύμπαντος, να ανακεφαλαιώνεις τον λόγο της ζωής. Όλα ρέουν, όλα γίνονται ενότητα σε μια μανική δίωξη της ύπαρξης να υπάρξει μέσα απο το άλλο. Όλα αλληλοστηρίζονται, υποστηρίζονται, βοηθιούνται, συστήνονται, φτιάχνουν ένα σύστημα. Ναι, ακριβώς αυτό που λέγει η ελληνική λέξη. Ένα σύστημα, έναν τρόπο ύπαρξης όπου όλα υπάρχουν σε σχέση οργανική όπως σε ένα υγιές σώμα, μια σχέση στην οποία η υπάρξη του ενός περνά μέσα από την ύπαρξη των άλλων και η ύπαρξη του όλου προϋποθέτει τή ενεργητική λειτουργία των επιμέρους. Το σύστημα είναι ο λόγος της κατασκευής σου. Αυτήν να διώκεις και να φτιάχνεις ακόμα κι όταν δεν έχεις τίποτα να πεις για σένα και την ψυχή σου ή για τα χρώματα των αισθημάτων σου.

Και να παρηγοριέσαι αφού τουλάχιστον έτσι συμμετέχεις, κι ας μην το ξέρεις, στο κοσμικό γίγνεσθαι συνεχίζοντας την πλάση του Θεού, συνθέτοντας και ενώνοντας στοιχεία με τον ίδιο λόγο ζωής. Έτσι, κι ας μην το λογαριάζεις, λειτουργείς ως “ιερέας” της κτίσης του Θεού , ως άλλος αθώος πρωτόπλαστος Αδάμ.

Καλημέρα και να θυμάσαι. Κράτα το νου σου στον Άδη και να μην απελπίζεσαι.

(δεύτερη γραφή)